Helemaal goed 😀.

Wanneer een kind vaak driftig of prikkelbaar is, is dat vaak een signaal dat een kind niet lekker in zijn/haar vel zit. Andere signalen die je als buurman of vrouw kunt zien/horen zijn bijvoorbeeld:

• Maakt vaak ruzie (met volwassenen);
• Is vaak op zoek naar spanning en sensatie;
• Emotionele uitbarstingen, veel huilen, lachen;
• Zelfverwaarlozing; kind ziet er verwaarloosd uit
• Opvallende veranderingen in uiterlijk en kledingstijl (lichaam meer bedekken, extreem afvallen);
• Zichtbare kneuzingen, wonden, ‘ongelukjes’;
• Veranderingen in sociaal gedrag, terugtrekken;
• Niet mee doen aan sport, zwemactiviteiten.
• Je eigen kinderen of andere kinderen praten veel over het kind, of ze pesten hem/haar.

Voor meer informatie hierover zie: https://www.maakhetverschilvooreenkind.nl/wat-kun-jij-doen/herken-de-signalen/

Bijna goed 😐.

Opvallende kleding hoeft niet te betekenen dat er zorgen zijn. Opvallende veranderingen in uiterlijk en kledingstijl (lichaam meer bedekken, extreem afvallen) kunnen wel een signaal zijn dat een kind niet lekker in zijn/haar vel zit; Andere signalen die je als buurman of vrouw kunt zien/horen zijn bijvoorbeeld:

• Het kind is vaak driftig, prikkelbaar of heeft een kort lontje
• Maakt vaak ruzie (met volwassenen);
• Is vaak op zoek naar spanning en sensatie;
• Emotionele uitbarstingen, veel huilen, lachen;
• Zelfverwaarlozing; kind ziet er verwaarloosd uit
• Zichtbare kneuzingen, wonden, ‘ongelukjes’;
• Veranderingen in sociaal gedrag, terugtrekken;
• Niet mee doen aan sport, zwemactiviteiten.
• Je eigen kinderen of andere kinderen praten veel over het kind, of ze pesten hem/haar.

Voor meer informatie hierover zie: https://www.maakhetverschilvooreenkind.nl/wat-kun-jij-doen/herken-de-signalen/

Bijna goed 😐.

Een drukke planning hoeft niet te betekenen dat er zorgen zijn. Plotselinge veranderingen in sociaal gedrag, terugtrekken of niet mee doen aan sport, zwemactiviteiten, kan wel een signaal zijn dat een kind niet lekker in zijn/haar vel zit. Andere signalen die je als buurman of vrouw kunt zien/horen zijn bijvoorbeeld:

• Het kind is vaak driftig, prikkelbaar of heeft een kort lontje
• Maakt vaak ruzie (met volwassenen);
• Is vaak op zoek naar spanning en sensatie;
• Emotionele uitbarstingen, veel huilen, lachen;
• Zelfverwaarlozing; kind ziet er verwaarloosd uit
• Opvallende veranderingen in uiterlijk en kledingstijl (lichaam meer bedekken, extreem afvallen);
• Zichtbare kneuzingen, wonden, ‘ongelukjes’;
• Je eigen kinderen of andere kinderen praten veel over het kind, of ze pesten hem/haar.

Voor meer informatie hierover zie: https://www.maakhetverschilvooreenkind.nl/wat-kun-jij-doen/herken-de-signalen/

Helaas ☹️.

Vermoed je dat er problemen thuis zijn? Laat je dan nooit negatief uit over de ouders! Kinderen zijn trouw aan hun ouders en zullen hen meestal verdedigen. Iets negatiefs zeggen over de ouders is meestal dan ook niet bevorderlijk voor jouw relatie met het kind.

Maak liever ongedwongen positief contact met het kind en neem het kind eventueel even apart van andere kinderen. Vraag bijvoorbeeld of het kind je kan helpen bij een klusje, zodat je terloops kunt praten over de thuissituatie. Geef alleen aan wat jou opvalt, zonder daarover te oordelen.

Jij kunt een vertrouwenspersoon zijn voor het kind of samen met het kind op zoek gaan naar een geschikt persoon.

Helemaal goed 😀.

Door het maken van ongedwongen positief contact met het kind, bijvoorbeeld tijdens een klusje of een spelletje, voelt een kind zich meestal beter op/zijn haar gemak om te vertellen over wat hem/haar bezighoudt. Geef alleen aan wat jou opvalt, zonder daarover te oordelen.

Jij kunt een vertrouwenspersoon zijn voor het kind of samen met het kind op zoek gaan naar een geschikt persoon.

Iets negatiefs zeggen over de ouders is meestal niet bevorderlijk voor jouw relatie met het kind. Kinderen zijn namelijk trouw aan hun ouders en zullen hen meestal verdedigen.

Bijna goed 😐.

Als je met andere buren in gesprek gaat, doe dat dan met iemand die je vertrouwt en voorkom dat het een ‘roddel’ wordt. Probeer liever met de ouders van het kind in gesprek te komen in plaats van met andere buren.

Wanneer je met het kind praat maak dan bij voorkeur op een ongedwongen positieve manier contact met het kind. Neem het kind eventueel even apart van andere kinderen. Vraag bijvoorbeeld of het kind je kan helpen bij een klusje, zodat je terloops kunt praten over de thuissituatie. Geef alleen aan wat jou opvalt, zonder daarover te oordelen.

Jij kunt een vertrouwenspersoon zijn voor het kind of samen met het kind op zoek gaan naar een geschikt persoon.

Iets negatiefs zeggen over de ouders is meestal niet bevorderlijk voor jouw relatie met het kind. Kinderen zijn namelijk trouw aan hun ouders en zullen hen meestal verdedigen.

Bijna goed 😐.

Het is belangrijk dat je het gesprek inleidt en niet meteen met de deur in huis valt. Door gelijk met de oplossing te komen, neem je de verantwoordelijkheid van de ouder over. Wellicht is er wel een andere verklaring voor het gedrag van Hilde. Vul de oplossing niet in voor de ouder, maar ga uit van wat het kind en de ouders zelf aangeven over wat ze graag zouden willen of waar ze hulp bij kunnen gebruiken. Van daaruit kun je meedenken en je hulp aanbieden. Enkele aandachtspunten in gesprek met ouders zijn:

• Bespreek open met de ouders wat je opvalt en vraag door, zonder oordeel. Hoe kijken zij tegen de situatie aan?
• Veroordeel de ouders niet!
• Steun de ouders, maar laat de verantwoordelijkheid bij hen.
• Wissel, wanneer ouders dat willen, ervaringen of oplossingen uit, zodat ze op ideeën kunnen komen over hoe ze dingen bijvoorbeeld anders kunnen aanpakken.

Helemaal goed 😀.

Je kunt heel open vertellen wat je opvalt en vragen of er iets aan de hand is. Ga uit van wat de ouders zelf aangeeft over wat ze graag zouden willen of waar ze hulp bij kunnen gebruiken. Van daaruit kun je meedenken over praktische oplossingen en je hulp aanbieden. Enkele aandachtspunten in gesprek met ouders zijn:

• Bespreek open met de ouders wat je opvalt en vraag door, zonder oordeel. Hoe kijken zij tegen de situatie aan?
• Veroordeel de ouders niet!
• Steun de ouders, maar laat de verantwoordelijkheid bij hen.
• Wissel, wanneer ouders dat willen, ervaringen uit over opvoeding, zodat ze op ideeën kunnen komen over hoe ze dingen bijvoorbeeld anders kunnen aanpakken.

Helaas ☹️.

Door rechtstreeks te vragen of Hilde wel voldoende te eten krijgt, kan een ouder zich aangevallen voelen. Elke ouder wil het goed doen voor zijn kind. Dit maakt ouders heel kwetsbaar, want verantwoordelijkheid en schuldgevoel liggen heel dicht bij elkaar. Het is namelijk niet haalbaar en realistisch om altijd alles goed te doen. Een respectvolle, positieve en belangstellende benadering is daarom van belang. Je kunt heel open vertellen wat je opvalt en vragen of er iets aan de hand is. Het is natuurlijk wel belangrijk dat je het gesprek inleidt en niet meteen met de deur in huis valt. Aandachtspunten daarbij zijn:

• Bespreek open met de ouders wat je opvalt en vraag door, zonder oordeel. Hoe kijken zij tegen de situatie aan?
• Veroordeel de ouders niet!
• Steun de ouders, maar laat de verantwoordelijkheid bij hen.
• Wissel, wanneer ouders dat willen, ervaringen uit over opvoeding, zodat ze op ideeën kunnen komen over hoe ze dingen bijvoorbeeld anders kunnen aanpakken.

Helemaal goed 😀.

Het verschil maken voor een kind kan iets heel kleins zijn. Bijvoorbeeld:

• Geef eens wat extra aandacht in de vorm van bijvoorbeeld een luisterend oor, een schouderklopje of knipoog.
• Blijf regelmatig vragen hoe het gaat met het kind.
• Help ontlasten waar mogelijk en denk mee over kleine, praktische oplossingen.
• Help mee om te organiseren dat dagelijkse activiteiten zoals school, sport en afspraken met vriendjes of vriendinnetjes doorgaan.
• Laat merken dat je er bent voor het kind en de ouders.
• Maak gebruik van natuurlijke aanknooppunten met het kind en de ouders, zoals een gezamenlijke hobby (van bijvoorbeeld je eigen kinderen).
• Zorg ervoor dat kinderen een vertrouwenspersoon hebben. Jij kunt zelf die vertrouwenspersoon zijn of samen op zoek gaan naar een geschikt persoon.

Bijna goed 😐.

Vul niet voor het kind of de ouder in wat jij denkt dat goed zou zijn voor het gezin. Ga uit van wat de ouder of het kind zelf aangeven over wat ze graag zouden willen of waar ze hulp bij kunnen gebruiken. Van daaruit kun je meedenken over praktische oplossingen en je hulp aan bieden.

Helemaal goed 😀.

Ga uit van wat de ouder of het kind zelf aangeven over wat ze graag zouden willen of waar ze hulp bij kunnen gebruiken. Van daaruit kun je meedenken over praktische oplossingen en je hulp aan bieden. Het is dus belangrijk dat je niet invult niet voor het kind of de ouder in wat jij denkt dat goed zou zijn voor het gezin.

Het verschil maken voor een kind kan iets heel kleins zijn. Bijvoorbeeld:

• Geef eens wat extra aandacht in de vorm van bijvoorbeeld een luisterend oor, een schouderklopje of knipoog.
• Blijf regelmatig vragen hoe het gaat met het kind.
• Help ontlasten waar mogelijk en denk mee over kleine, praktische oplossingen.
• Help mee om te organiseren dat dagelijkse activiteiten zoals school, sport en afspraken met vriendjes of vriendinnetjes doorgaan.
• Laat merken dat je er bent voor het kind en de ouders.
• Maak gebruik van natuurlijke aanknooppunten met het kind en de ouders, zoals een gezamenlijke hobby (van bijvoorbeeld je eigen kinderen).
• Zorg ervoor dat kinderen een vertrouwenspersoon hebben. Jij kunt zelf die vertrouwenspersoon zijn of samen op zoek gaan naar een geschikt persoon.

Bijna goed 😐.

Dit is goed bedoelt, maar misschien is geld niet het probleem. Moeder kan bijvoorbeeld wel geld hebben, maar niet de energie om boodschappen te gaan doen. Moeder verwijzen naar de voedselbank is dan geen oplossing voor het probleem van moeder en Hilde.

Enkele tips bij help verwijzen:

• Je kunt je oriënteren op diverse hulpmogelijkheden, maar zet geen stappen zonder een gesprek met ouders hierover. Steun de ouders, maar laat de verantwoordelijkheid bij hen. Op de website lees je welke hulp diverse organisaties aan Hilde en haar moeder kunnen bieden. Zie: https://www.maakhetverschilvooreenkind.nl/organisaties/algemeen/
• Het is belangrijk dat jij er voor het kind blijft in de rol die jij hebt, als haar buurvrouw of vriend van de familie.
• Wil je zelf advies over de situatie, neem dan ook contact op met een van de organisaties op de website.

Helemaal goed 😀.

Merk je dat er veel problemen zijn en dat je er samen met het kind en ouders niet uitkomt, stimuleer hen dan om meer hulp te zoeken. Geef aan dat ze er niet alleen voor staan, dat je wil helpen als ze dat willen om passende hulp te vinden.

Enkele tips bij help verwijzen:

• Je kunt je oriënteren op diverse hulpmogelijkheden, maar zet geen stappen zonder een gesprek met ouders hierover. Steun de ouders, maar laat de verantwoordelijkheid bij hen. Op de website lees je welke hulp diverse organisaties aan Hilde en haar moeder kunnen bieden. Zie: https://www.maakhetverschilvooreenkind.nl/organisaties/algemeen/
• Het is belangrijk dat jij er voor het kind blijft in de rol die jij hebt, als haar buurvrouw of vriend van de familie.
• Wil je zelf advies over de situatie, neem dan ook contact op met een van de organisaties op de website.

Bijna goed 😐.

Je kunt je oriënteren op diverse hulpmogelijkheden, maar zet geen stappen zonder een gesprek met ouders hierover. Maak je zorgen bespreekbaar met ouders, zonder oordeel. Hoe kijken zij tegen de situatie aan? Veroordeel de ouders niet! Steun de ouders, maar laat de verantwoordelijkheid bij hen.

Wil je als familielid zelf advies over de situatie, dan kun je contact opnemen met een van de organisaties. Zij kunnen o.a. met je meedenken over hoe je dit gesprek met ouders aan kunt gaan.